Zanim ocenisz matkę…

Kiedyś, kiedy jeszcze Natka była w odległych planach na przyszłość, w parku minęłam siedzącą na ławce młodą dziewczynę z małym dzieckiem. Dziewczyna patrzyła w ekran telefonu, a maluch biegał po parku i bawił się. Pomyślałam sobie, że gdybym ja była na jej miejscu…

…poświęciłabym czas na zabawę z dzieckiem, a nie na siedzenie w internecie. Że przecież może w każdej innej chwili przejrzeć fejsa czy pogadać na czacie ze znajomą. A kiedy jest z dzieckiem – powinna zająć się dzieckiem.

Myślałam sobie, że moje dziecko nigdy nie będzie siedziało przed telewizorem, bo ja akurat muszę coś zrobić. Nigdy nie będzie bawiło się samo w piaskownicy czy w domu. Zawsze będę z moją pociechą, a na wszystkie inne czynności będę mieć czas później.

A potem dorosłam. Urodziłam dziecko. I kiedy widzę młodą matkę z maluchem w parku, która czyta książkę albo patrzy w telefon, uśmiecham się porozumiewawczo. Kiedy widzę, że znajoma włącza maluchowi bajkę, żeby skorzystać w spokoju z toalety albo ugotować obiad – uśmiecham się porozumiewawczo. Kiedy widzę, że dziecko bawi się samo, a jego mama jest czymś zajęta – zazdroszczę, że jej dziecko umie bawić się samo. I uśmiecham się porozumiewawczo.

Bo wiem, że nie ma matek idealnych, a jeśli są – to tylko w mitycznym internecie, na forach dla idealnych matek, które tak jak ja parę lat temu, myślą, że matka powinna poświęcić cały czas dziecku, a na inne czynności czas znajdzie później. Tylko kiedy później? Może jak dziecko pójdzie do szkoły. Może jak skończy studia. W końcu jednak przyjdzie taki czas, że matka będzie mogła usiąść bez poczucia winy i włączyć internet, obejrzeć film, ba! Pójść do toalety w spokoju i bez asysty!

Matka to też człowiek, do cholery! To przede wszystkim człowiek. I potrzebuje chwili dla siebie dla psychicznego komfortu. Zazdroszczę tym kobietom, które potrafią wszystko ogarnąć, łącznie z prowadzeniem bloga, gotowaniem obiadu, sprzątaniem domu na błysk, oddawaniu się swoim pasjom, czytaniem, pisaniem, robieniem na drutach, etc i przy tym bezustannie spędzają czas z dziećmi. Niestety ja tak nie potrafię, nawet jeśli wciągam córkę w domowe obowiązki. Więc czasem włączam jej bajkę. Pozwalam jej bawić się samodzielnie tak długo, jak tylko jest w stanie się na tym skupić. Zostawiam ją w piaskownicy, a sama siadam na ławce i otwieram książkę lub patrzę w telefon. I wiem, że prześlizgują się po mnie oceniające spojrzenia. Ale ich nie widzę – wykorzystuję każdą chwilę, jaką dostanę, do ostatniej sekundy.

I zanim ocenię inną matkę, najpierw długo zastanawiam się, co ja robiłabym na jej miejscu.

grafika za: lisastudio.com

Opublikowano

w

przez