Dino joga – Lorena Pajalunga

Dzięki regularnej praktyce jogi mogłam przekonać się na własnej skórze, że dzieci uczą się naśladując rodziców. Mój syn zapytany co chce dostać na czwarte urodziny odpowiedział: matę do jogi. Własną, niebieską matę do jogi

Byłam w lekkim szoku, ale tylko w lekkim, bo syn regularnie towarzyszy mi w mojej praktyce, naśladuje, pełza, włazi na mnie i pode mnie a w zabawie w dom stwierdził, że nie może iść do pracy, bo musi zrobić poranną jogę. Córka też złapała bakcyla jogowego i korzystając z książki Petera H. Reynoldsa i Susan Verde Ja joga robi kolejne pozycje razem z bohaterką książki. Czeka mnie zakup kolejnej maty – różowej – na ósme urodziny.

W każdym razie dzieci połknęły bakcyla, więc szukałam jakiejś fajnej książki, która w ciekawy i zabawowy sposób pokaże pozycje jogi. Postanowiłam kupić książkę „Dino joga” Loreny Pajalungi z kapitalnymi ilustracjami Anny Lang. To był strzał w dziesiątkę! Głównie ze względu na to, że mój syn bardziej od jogi lubi tylko dinozaury, a ilustracje są absolutnie cudowne (trochę się identyfikuję z potężnie zbudowanymi dinozaurami – na macie wyglądam podobnie ;-).

 

Wyświetl ten post na Instagramie

 

Post udostępniony przez Monika Witczak (@czytajacamama)

W książce pokazane są podstawowe pozycje, które w większości już znamy, ale są bardzo fajnie rozrysowane. Dużym plusem jest też ciekawy opis tego, jakie dana pozycja przynosi korzyści – a wszystko w języku przystosowanym do dzieci. Oprócz dobrze nam znanych pozycji są też nieco trudniejsze asany, których jeszcze nie próbowaliśmy. A oprócz pozycji jogowych są również opisane medytacje, co osobiście bardzo mi się podoba. Taka typowa medytacja formalna to wciąż dla moich dzieciaków za wiele, a opisy z książki bardzo je ciekawią i inspirują (córka ostatnio uczyła medytacji koleżanki i kolegów z klasy ).

Polecam naprawdę bardzo – przede wszystkim początkującym, ale myślę, że książka jest tak fajnie zrobiona, że bardziej zaawansowane dzieci też znajdą w niej sporo frajdy!

Książkę wydało Wydawnictwo Wilga, a ja zobaczyłam ją u Skarby jogi dla dzieci za co serdecznie dziękuję